De legende van de dromenvanger

Lang geleden toen de wereld nog jong was, stond de leider van de Lakota stam op een hoge berg in wat wij nu Noord-Amerika noemen. Tatonga, groot hert betekende zijn naam, tuurde met zijn hand boven zijn ogen over de goudgele bergen. “ Vandaag zijn dag en nacht evenkang, de herfst is weer teruggekeerd” mijmerde hij:  “Oogsttijd, spinnentijd, mens, dier en plant gaan zich weer voorbereiden op de donkere koude tijd die eraan komt, zo gaat het jaar na jaar, lente, zomer, herfst en winter, zo draait het wiel van het jaard rond”

Toen hoorde Tatonga plotseling een stem, hij keek op en zag een grote mooie spin. Deze spinnenvrouw, Asibikaashi genaamd, begon te spreken in de oude heilige taal die alleen begrepen werd door de leiders van de stammen. Terwijl Asibikaashi sprak, boog zij een wilgentak samen tot een druppelvorm. En ze begon hierin een web te weven met een rode draad. Ze begon aan de buitenkant en werkte naar het centrum toe. 

Al wevend, sprak ze tot Tatonga over de cirkel van het leven, hoe we op aarde komen als baby, de kindertijd bereiken en uiteindelijk volwassen worden. En hoe dan tenslotte de ouderdom komt en er weer voor ons gezorgd moet worden alsof we kleine kinderen zijn. “Zo is de cirkel van het leven rond.”

Terwijl de spin aan het woord was, ging zij door met het weven van haar web.

“In elke fase van het leven zijn er vele krachten – sommige goed en sommige slecht. Als je luistert naar de goede krachten, zullen deze je in de juiste richting sturen. Maar als je luistert naar de slechte krachten, zullen ze je kwaad doen en je in de verkeerde richting sturen.” Sprak Asibikaashi helder en duidelijk

Tot slot stak ze veren, kralen, kruiden, steentjes en offergaven in het web en toen ze klaar was, gaf zij het web aan de wijze leider en zei…

“Zie Tatongo, het web is net als het leven zelf, in een cirkel geweven.  Gebruik dit web om jezelf en je mensen te helpen om je doelen te bereiken en maak goed gebruik van de dromen van je volk. Als je gelooft in de Grote Geest, zal het web de slechte dromen opvangen en zullen de goede dromen door het gat in het midden naar jullie toekomen.” En toen vervolgde Asibikaashi haar weg op zoek naar andere wijze mannen en vrouwen. 

Op een avond zat een oude vrouw met haar kleinzoon buiten bij het vuur.

'No-keegwa'  fluisterde de wijze vrouw  'doe haar geen pijn!'

'Nokomis, waarom bescherm een spin?' vroeg de kleine jongen.

De oude vrouw glimlachte, maar gaf geen antwoord. Toen de kleine jongen weg was gelopen, kwam de spin naar de oude vrouw toe en bedankte haar voor het redden van haar leven.

“Al vele dagen heb je mij aan mijn web zien weven en bewonderde je mijn werk.  Als dank voor het redden van mijn leven, wil ik je een cadeau geven.” Sprak Asibikaashi, de spinnenvrouw, terwijl ze verder ging met het weven van haar web.  Het maanlicht scheen op het prachtige web, dat ze zo kunstig weefde.

“Kijk” zei de spin, “zie je hoe ik het web weef en ieder draadje aan de volgende vastmaak? Dit web maak ik om slechte dromen te vangen. Alleen de goede dromen kunnen door de open cirkel in het midden. Dit is mijn geschenk aan jou en je stam. Gebruik het, zodat jullie alleen de goede dromen zullen onthouden en de slechte jullie niet kunnen bereiken.” Zo bezocht de spin de wijzen van alle stammen en zorgde voor de mensen op aarde. Ze lette op ieder levend wezen en boog zich over de  bedjes van de kinderen, waarboven ze een dun en sterk web weefde.  Mooie en goede dromen gingen door het gaatje in het midden naar de slapende kindjes toe. En alle slechte dromen werden ’s nachts door het web opgevangen en verdwenen als de zon opkwam. Toen het grote volk van Noord Amerika uiteenging en de verschillende stammen zich verspreidden in de vier windrichtingen oost, zuid, west en noord, werd het lastig voor de spin om voor álle kinderen te zorgen.

Daarom leerde de spinnenvrouw de moeders en grootmoeders uiteindelijk hoe zij zelf een magisch web konden weven, dat de nare dromen kon opvangen en de mooie doorliet en zo hun kinderen zou beschermen.

Vanaf toen worden dromenvangers boven het bed gehangen worden om de mensenkinderen van alle stammen op de aarde te beschermen.